Altijd geïnteresseerd in wat mensen beweegt sloot ik me vorig jaar aan bij het ICT-Platform in Tilburg. Niet omdat ik ‘in de ICT’ zit maar omdat ik ‘juist niet in de ICT zit’.
Het klinkt misschien vreemd maar het is wel echt waar. Met enige regelmaat tref ik sowieso enkele malen per maand mensen met een andere achtergrond en die andere achtergrond brengt een toegevoegde waarde ten opzichte van mijn denken en doen. Luisteren, leren van elkaar of misschien juist samenwerken in de toekomst, alles is hierbij mogelijk.
Binnen het ICT-Platform tref je zowel ondernemers, bedrijven, alsook organisaties aan welke inderdaad vaak druk bezig met ICT gerichte zaken en mensen. Tevens geeft dit platform ook een podium aan mensen die een baan zoeken in de IT. Een prachtig initiatief uiteraard en hoe kan men nu beter in contact komen met mensen in het IT werkveld door zowel werkgever als (aspirant) werknemer uit te nodigen voor een bijeenkomst?
Tijdens een presentatie van een nieuw Tilburgs Platform: ‘U:main.ly’ werd nog fijntjes aangehaald dat het verkrijgen van echt goede ICT-ers niet goed lukte, ze waren er praktisch niet. Met een flink aantal werkeloze ICT-ers in de zaal en verder geen commentaar vond ik dat dit punt vrij snel door eenieder geaccepteerd leek te worden?
Elke keer spreek ik, na het officieel programma, een paar werkloze ICT-ers. Mogelijk denken zij eerst: “Wat heb ik nu aan die Paul Kruijssen die niet in de IT zit?” Totdat ze ook ‘in’ zijn om naar mijn vragen en manier van kijken te luisteren. Als Merk- & Identiteit bouwer veelal voor bedrijven maar ook met ZZP-ers, is het een kleine stap om ook hier vragen te stellen en in gesprek te gaan. Ik geef hieronder graag een paar voorbeelden.
Visitekaartje
Wanneer je verbinding wil leggen in ‘business-land’ dan is het -voor mij- nog steeds gebruikelijk dat je na een gesprek elkaar een visitekaartje geeft. (Hier zijn overigens ook andere ideeën over). Hierdoor heb je de mogelijkheid om -indien gewenst- nog meer uit te wisselen na deze bijeenkomst en in ieder geval kun je elkaar weer vinden! Voor mij is dit ideaal, soms versta je een naam slecht en ik ben ook erg slecht in het onthouden van namen. (Tip: Je doet er overigens goed aan om visitekaartjes te maken met een duidelijke foto er op).
Toen ik echter aan de twee werkloze heren, na een praatje vroeg om hun kaartje, bleken ze die niet te hebben. “We werken immers nog nergens”, was hun antwoord. Een heel voordelig middel -zie internet drukkers- waarmee een werkzoekende zijn naam en gegevens werkelijk achter kan laten waardoor er hernieuwd contact mogelijk is om welke reden dan ook legitiem en heel voordelig om alsnog te realiseren.
Van vooroordelen naar voordelen
Deze keer stond ik te praten met twee heren uit de ICT branche van een senior leeftijd (midden vijftig, net als ikzelf). Helaas buiten de boot gevallen bij reorganisaties van grote bedrijven waar ze lang gewerkt hadden. Hoewel ze regelmatig solliciteerden waren ze van mening dat er sprake was van leeftijdsdiscriminatie. Ik dacht te merken dat men hierdoor waarschijnlijk ook een stuk passie verloren hadden in het solliciteren. Heel begrijpelijk uiteraard want ik kan me echt wel voorstellen dat je er erg ‘moe’ van kunt worden. Ze hadden overigens geen expliciet bewijs voor hun gedachtegang maar het leidde al een eigen leven en het inspireerde hen volgens mij niet de dingen anders doen.
Toen ik aangaf dat je het best kon proberen alles wat je denkt om te zetten in actie -je kunt immers alleen jezelf veranderen- blijven er zeker mogelijkheden waarin je jezelf kwijt kunt! In plaats van het ‘ja-maar’ woord was het ‘omdenken’ hen wel bekend. Hoewel ik de laatste ben die zegt dat er niet op leeftijd wordt gediscrimineerd zou ik er zelf gemakkelijk voor kunnen kiezen om juist dit in een brief of ontmoeting te noemen. Wat dacht je van deze opening…
‘Wanneer u denkt, weer zo’n vijftiger die uitgeblust zijn laatste jaren bij mijn bedrijf wil slijten. Waarschijnlijk is hij niet bij met de laatste ontwikkelingen en wordt er alleen een topsalaris gevraagd! …. Dan moet u mij niet nemen’. Hierna volgt er dan een stuk tekst waarin je de drie genoemde zaken weerlegt en de kwaliteiten en het onderscheid van jou als sollicitant zijn weg vindt. Wedden dat na zo’n openingszin het vervolg met meer aandacht gelezen wordt?
Uiteraard moet hetgeen je doet en zegt een afspiegeling zijn en blijven van wie je bent!
Het is en blijft voor mij een prachtige uitdaging om met personen, of dit nu teams van bedrijven zijn, ZZP-ers of werklozen, te zoeken naar hun kracht en het verschil dat zij kunnen maken.
Paul Kruijssen, Merk- & Identiteitbouwer
P Projects, Mensen maken het Merk.
P PROJECTS blog 